تفاوت فسخ و انفساخ و تفاسخ و منفسخ

تفاوت فسخ و انفساخ و تفاسخ و منفسخ: فسخ به معنای برهم زدن یک‌طرفه قرارداد توسط یکی از طرفین با استناد به حق قانونی یا قراردادی است، درحالی‌که انفساخ به معنای برهم خوردن خودکار و قهری قرارداد بدون اراده طرفین و به دلیل وقوع حادثه‌ای خاص مانند فوت یا ورشکستگی است. تفاسخ نیز توافق طرفین برای برهم زدن قرارداد و بازگرداندن وضعیت به قبل از انعقاد آن است و منفسخ به قراردادی گفته می‌شود که به دلیل وقوع حادثه‌ای خاص، خودبه‌خود و بدون اراده طرفین منحل شده است. به عبارت دیگر، فسخ و تفاسخ با اراده طرفین انجام می‌شوند، اما انفساخ و منفسخ شدن، خارج از اراده طرفین و به حکم قانون یا قرارداد رخ می‌دهند.

تفاوت فسخ، انفساخ و تفاسخ در قراردادها

در دنیای حقوق قراردادها، اصطلاحات فسخ، انفساخ و تفاسخ به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما تفاوت‌های ظریف و مهمی بین این سه واژه وجود دارد که درک صحیح آن‌ها برای جلوگیری از بروز اختلافات حقوقی ضروری است.

فسخ:

• فسخ به معنای برهم زدن یک‌طرفه قرارداد توسط یکی از طرفین است.
• این عمل معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از طرفین قرارداد از انجام تعهدات خود تخلف کرده باشد یا شرایطی که در قرارداد پیش‌بینی شده، محقق شود.
• فسخ نیاز به اعلام اراده دارد و طرفی که قصد فسخ قرارداد را دارد، باید این تصمیم خود را به طرف مقابل اعلام کند.

انفساخ:

• انفساخ به معنای برهم خوردن خودبه‌خودی قرارداد بدون نیاز به اراده طرفین است.
• این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که شرایطی خارج از اراده طرفین، مانند قوه قهریه (فورس ماژور)، مانع از اجرای قرارداد شود.
• انفساخ نیاز به اعلام اراده ندارد و به‌محض تحقق شرایط، قرارداد خودبه‌خود منفسخ می‌شود.

تفاسخ (اقاله):

• تفاسخ به معنای برهم زدن قرارداد با توافق و رضایت هر دو طرف است.
• در این حالت، طرفین با توافق یکدیگر تصمیم می‌گیرند که قرارداد را خاتمه دهند.
• تفاسخ نیاز به توافق و اراده هر دو طرف دارد و بدون رضایت یکی از طرفین، امکان‌پذیر نیست.

به‌طور خلاصه:

• فسخ: برهم زدن یک‌طرفه قرارداد با اراده یکی از طرفین.
• انفساخ: برهم خوردن خودبه‌خودی قرارداد بدون اراده طرفین.
• تفاسخ: برهم زدن قرارداد با توافق و رضایت هر دو طرف.

نکات مهم:

در هر قرارداد، شرایط فسخ، انفساخ و تفاسخ باید به‌طور دقیق مشخص شود تا از بروز اختلافات احتمالی جلوگیری شود.
در صورت بروز اختلاف در مورد فسخ، انفساخ یا تفاسخ قرارداد، مراجعه به یک وکیل متخصص حقوق قراردادها ضروری است.

نحوه اعمال فسخ و انفساخ در قراردادهای ملکی

در قراردادهای ملکی، فسخ و انفساخ دو مفهوم حقوقی مهم هستند که به پایان دادن به قرارداد اشاره دارند. با این حال، تفاوت‌های اساسی بین این دو مفهوم وجود دارد:

فسخ قرارداد ملکی: فسخ قرارداد به معنای پایان دادن به قرارداد توسط یکی از طرفین یا هر دو طرف قرارداد است. این عمل معمولاً در مواردی رخ می‌دهد که یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نمی‌کند یا شرایط خاصی در قرارداد پیش‌بینی شده است.

موارد فسخ قرارداد

• عدم انجام تعهدات: اگر یکی از طرفین به تعهدات خود در قرارداد عمل نکند، طرف دیگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند. برای مثال، اگر فروشنده در زمان مقرر ملک را تحویل ندهد، خریدار می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
• وجود خیارات قانونی: خیارات قانونی به مواردی اشاره دارند که قانون به یکی از طرفین حق فسخ قرارداد را می‌دهد. برای مثال، خیار عیب به خریدار حق می‌دهد در صورتی که ملک دارای عیب پنهانی باشد، قرارداد را فسخ کند.
• توافق طرفین: طرفین قرارداد می‌توانند با توافق یکدیگر قرارداد را فسخ کنند.

نحوه اعمال فسخ

• اظهارنامه فسخ: طرفی که قصد فسخ قرارداد را دارد، باید به طرف دیگر اظهارنامه فسخ ارسال کند. در این اظهارنامه، باید دلیل فسخ قرارداد و مستندات قانونی آن ذکر شود.
• مراجعه به دادگاه: در صورتی که طرف مقابل از پذیرش فسخ قرارداد خودداری کند، طرفی که قصد فسخ دارد می‌تواند به دادگاه مراجعه کند.

انفساخ قرارداد ملکی: انفساخ قرارداد به معنای پایان یافتن خودکار قرارداد بدون نیاز به اقدام طرفین است. این عمل معمولاً در مواردی رخ می‌دهد که شرایط خاصی در قرارداد یا قانون پیش‌بینی شده است.

موارد انفساخ قرارداد

• شرط فاسخ: طرفین قرارداد می‌توانند شرطی را در قرارداد پیش‌بینی کنند که در صورت تحقق آن، قرارداد به صورت خودکار منفسخ شود. برای مثال، طرفین می‌توانند شرط کنند که اگر خریدار تا تاریخ مشخصی مبلغ قرارداد را پرداخت نکند، قرارداد منفسخ شود.
• قانون: در برخی موارد، قانون به صورت خودکار قرارداد را منفسخ می‌کند. برای مثال، فوت یکی از طرفین در برخی از قراردادها می‌تواند منجر به انفساخ آن شود.

تفاوت‌های کلیدی بین فسخ و انفساخ

• اراده طرفین: فسخ قرارداد با اراده یکی از طرفین یا هر دو طرف انجام می‌شود، در حالی که انفساخ قرارداد به صورت خودکار و بدون نیاز به اراده طرفین رخ می‌دهد.
• نحوه اعمال: فسخ قرارداد نیاز به ارسال اظهارنامه و در صورت لزوم مراجعه به دادگاه دارد، در حالی که انفساخ قرارداد به صورت خودکار و بدون نیاز به اقدام خاصی رخ می‌دهد.
• موارد تحقق: فسخ قرارداد معمولاً در مواردی رخ می‌دهد که یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نمی‌کند یا خیارات قانونی وجود دارد، در حالی که انفساخ قرارداد معمولاً در مواردی رخ می‌دهد که شرط فاسخ وجود دارد یا قانون به صورت خودکار قرارداد را منفسخ می‌کند.

نکات مهم

قراردادهای ملکی پیچیدگی‌های خاص خود را دارند و بهتر است قبل از هر اقدامی، با یک وکیل متخصص مشورت کنید.
در قراردادهای ملکی، باید شرایط فسخ و انفساخ به طور دقیق و شفاف مشخص شود تا از بروز اختلافات در آینده جلوگیری شود.

منفسخ شدن قرارداد چه تفاوتی با فسخ دارد؟

در حقوق قراردادها، دو مفهوم «فسخ» و «انفساخ» به معنای پایان دادن به یک قرارداد هستند، اما تفاوت‌های کلیدی بین آن‌ها وجود دارد:

فسخ قرارداد:

• فسخ به معنای پایان دادن به قرارداد توسط یکی از طرفین یا هر دو طرف قرارداد است.
• فسخ معمولاً به دلیل نقض قرارداد توسط یکی از طرفین، یا به دلیل وجود حقی برای فسخ در قرارداد یا قانون، انجام می‌شود.
• فسخ نیاز به اراده طرفین دارد. یعنی یکی از طرفین باید تصمیم بگیرد که قرارداد را فسخ کند.
• به عبارت دیگر، فسخ یک اقدام ارادی است که توسط یکی از طرفین قرارداد انجام می‌شود.

انفساخ قرارداد:

• انفساخ به معنای پایان یافتن خودکار و قهری قرارداد است.
• انفساخ معمولاً به دلیل وقوع یک حادثه یا شرایط خاصی که در قانون یا قرارداد پیش‌بینی شده است، رخ می‌دهد.
• انفساخ نیازی به اراده طرفین ندارد. یعنی قرارداد بدون اینکه کسی بخواهد، خودبه‌خود پایان می‌یابد.
• به عبارت دیگر، انفساخ یک اتفاق غیرارادی است که به دلیل شرایط خاصی رخ می‌دهد.

تفاوت‌های کلیدی:

• اراده طرفین: فسخ نیازمند اراده یکی از طرفین است، در حالی که انفساخ بدون اراده طرفین رخ می‌دهد.
• علت: فسخ معمولاً به دلیل نقض قرارداد یا وجود حق فسخ انجام می‌شود، در حالی که انفساخ به دلیل وقوع حادثه یا شرایط خاص رخ می‌دهد.
• خودکاری: فسخ خودکار نیست و نیاز به اقدام دارد، در حالی که انفساخ خودکار است و بدون اقدام رخ می‌دهد.

مثال‌هایی برای انفساخ:

• فوت یکی از طرفین در قراردادهایی که شخصیت طرف قرارداد در آن‌ها مهم است.
• از بین رفتن موضوع قرارداد.
• غیرقانونی شدن موضوع قرارداد.

شرایط قانونی برای اعمال فسخ و انفساخ در قراردادها​

حق فسخ و انفساخ در قراردادها، دو مفهوم حقوقی هستند که به انحلال و پایان دادن به یک قرارداد اشاره دارند. با این حال، تفاوت‌های اساسی بین این دو مفهوم وجود دارد.

فسخ قرارداد: فسخ قرارداد به معنای پایان دادن به قرارداد توسط یکی از طرفین یا هر دوی آن‌ها است. فسخ قرارداد می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله عدم انجام تعهدات، تخلف از شرایط قرارداد یا وجود عیب و نقص در موضوع قرارداد رخ دهد.

شرایط قانونی فسخ قرارداد: شرایط قانونی فسخ قرارداد در قوانین مختلف از جمله قانون مدنی و قوانین خاص مربوط به هر نوع قرارداد مشخص شده است. به طور کلی، شرایط قانونی فسخ قرارداد عبارتند از:

• وجود حق فسخ: در برخی موارد، قانون یا قرارداد به یکی از طرفین یا هر دوی آن‌ها حق فسخ می‌دهد.
• اعمال حق فسخ در مهلت قانونی: حق فسخ باید در مهلت قانونی مشخص شده در قانون یا قرارداد اعمال شود.
• اعلام فسخ به طرف مقابل: طرفی که قصد فسخ قرارداد را دارد، باید این موضوع را به طرف مقابل اعلام کند.
• اثبات دلیل فسخ: در برخی موارد، طرفی که قصد فسخ قرارداد را دارد، باید دلیل فسخ را اثبات کند.

انفساخ قرارداد: انفساخ قرارداد به معنای پایان یافتن خودکار قرارداد بدون نیاز به اراده طرفین است. انفساخ قرارداد معمولاً به دلیل وقوع یک حادثه یا رویداد خاص مانند فوت یکی از طرفین، ورشکستگی یا از بین رفتن موضوع قرارداد رخ می‌دهد.

شرایط قانونی انفساخ قرارداد: شرایط قانونی انفساخ قرارداد نیز در قوانین مختلف مشخص شده است. به طور کلی، شرایط قانونی انفساخ قرارداد عبارتند از:

• وقوع حادثه یا رویداد خاص: انفساخ قرارداد معمولاً به دلیل وقوع یک حادثه یا رویداد خاص رخ می‌دهد.
• عدم امکان اجرای قرارداد: در برخی موارد، وقوع حادثه یا رویداد خاص باعث می‌شود که اجرای قرارداد غیرممکن شود.
• عدم نیاز به اراده طرفین: انفساخ قرارداد بدون نیاز به اراده طرفین رخ می‌دهد.

تفاوت‌های کلیدی فسخ و انفساخ

• فسخ با اراده طرفین انجام می‌گیرد ولی انفساخ بدون اراده طرفین انجام می‌گیرد.
• فسخ نیاز به اعلام اراده دارد ولی انفساخ نیازی به اعلام اراده ندارد.
• فسخ نیاز به اثبات دلیل دارد اما انفساخ لزوما نیاز به اثبات دلیل ندارد.

نکات مهم

• شرایط فسخ و انفساخ قراردادها بسته به نوع قرارداد و قوانین مربوطه متفاوت است.
• در صورت بروز اختلاف در مورد فسخ یا انفساخ قرارداد، بهتر است به یک وکیل متخصص مراجعه کنید.

تفاوت فسخ و انفساخ چیست؟

فسخ نیاز به اراده یک طرف دارد، اما انفساخ خودبه‌خود رخ می‌دهد.

آیا فسخ و تفاسخ هر دو به اراده طرفین نیاز دارند؟

خیر، فسخ یک‌طرفه است، اما تفاسخ نیاز به توافق هر دو طرف دارد.

آیا تفاسخ به دلیل خاصی نیاز دارد؟

خیر، طرفین می‌توانند بدون هیچ دلیلی با توافق قرارداد را برهم بزنند.

تفاوت فسخ و تفاسخ از نظر حقوقی چیست؟

فسخ یک‌طرفه و مبتنی بر قانون یا قرارداد است، اما تفاسخ نیاز به توافق طرفین دارد.

چگونه می‌توان فسخ قرارداد را اعمال کرد؟

با اعلام اراده به طرف مقابل، در برخی موارد ثبت در دفترخانه یا ارسال اظهارنامه توصیه می‌شود.